strooisels

liever tooi ik mijn haren met bloemenstrooisels. Zoals in oude zomers. Houten zomerstoelen met gestreepte linnen stoffen zitting. Rode kussens met zwarte spinnen. Jurkjes met pofmouwtjes en geborduurde lieveheersbeestjes boven het gesmokte lijfje dat toen nog zo rank. De bloemen zijn de siraden, de pop ligt in het zand. Kuikentjes worden begraven, levend, in de zandbak die ook al stinkt naar kattenpoep. De schuur ligt vol met aardappelen en stevig ruikende appels in houten kisten. Het gras ligt al lang platgetrapt en de duizendschonen zien er bruin uit. Alle kleur begeeft zich naar de toekomst.